Zakorkowani

Na potrzeby raportu Deloitte i Targeo, dotyczącego przejezdności w siedmiu największych, polskich miastach, przeanalizowano ruch ponad 100 tys. aut na prawie 30 tys. kilometrów dróg, zbierając dane o lokalizacji, prędkości i kierunku jazdy pojazdów. Dane te pozwoliły określić rzeczywistą prędkość pojazdów i stworzyć mapy zatorów drogowych z dokładnością pomiaru obejmującego pojedyncze ulice i małe skrzyżowania. Im więcej czarnych odcinków (przeciętna szybkość 10 km/h) i czerwonych odcinków (prędkość między 10 a 20 km/h), tym dłuższy czas i droższy koszt dojazdu.

Najgorzej wypadł Wrocław, gdzie zanotowano najdłuższe korki w Polsce, które w godzinach drogowego szczytu wydłużają czas dojazdu aż o 8 godzin i 35 minut w miesiącu, co daje ponad 100 straconych godzin w roku (w przeliczeniu dobowym: cztery dni i noce). Przez korki wrocławscy kierowcy tracą najwięcej w Polsce – w 2014 r. aż 88 proc. średniej (w tym mieście) miesięcznej pensji.

Niewiele lepiej wypadł Kraków, w którym pokonanie 10 km, w godzinach szczytu, może potrwać nawet 29 minut (tylko 3 minuty krócej niż we Wrocławiu). W miesiącu daje to ponad 7,5 godziny opóźnienia i rocznie utratę 77 proc. średniej lokalnej pensji.

Najgorsze w dużych miastach są odcinki, które korkują się stale, czyli tzw. wąskie gardła. Okazuje się, że najskuteczniej poradził sobie z nimi Gdańsk, któremu w ciągu ostatnich czterech lat udało się zredukować ich liczbę niemal o połowę. Z całej siódemki miast to właśnie tam jeździ się najlepiej i najtaniej. To naprawdę duży postęp, biorąc pod uwagę, że jeszcze w 2010 roku Gdańsk był bardziej zakorkowany niż Wrocław.

Średnio polski kierowca traci przez korki 3034 zł, czyli 68 proc. miesięcznej pensji. To koszt straconego paliwa i czasu. Przykład Wrocławia i Gdańska, dwóch miast z końców skali, pokazuje, z jak różnym skutkiem można wykorzystać pieniądze na inwestycje komunikacyjne, i że decyzje inwestycyjne mają bardzo wymierne skutki.